Włókna jedwabiu naturalnego należą do najcieńszych włókien naturalnych o dużej wytrzymałości mechanicznej.
Gdyby wykonać z nici jedwabnej linę tej samej grubości co lina stalowa, lina jedwabna mogłaby ona utrzymać ciężar większy niż stalowa.
Gdyby pojedyncze włókno jedwabiu mogłoby mieć przekrój 1 mm2, mogłoby wytrzymać ciężar ok. 46 kg.
Przy tym włókna jedwabne są bardzo elastyczne i rozciągliwe.

Z jedwabiu naturalnego wytwarza się najczęściej tkaniny, kosmetyki, ale również ma wiele innych zastosowań. Czysty jedwab jest nie tylko piękny i mocny. Ze względu na cenne właściwości wykorzystywany bywa w chirurgii, do produkcji strun instrumentów muzycznych, żyłek do łowienia ryb.

Włókna jedwabiu naturalnego są elastyczne, łatwe do oczyszczenia i dalszego przerobu np. do barwienia, przędzenia, tkania. Ich trójkątny przekrój załamuje światło pod różnymi kątami.

Tkaniny z nich wykonane zyskują szlachetne lśnienie lub niepowtarzalny połysk. Są higroskopijne i termoaktywne, łatwo wchłaniają wilgoć i odparowują ją na zewnątrz, w chłodne dni rozgrzewają, w gorące - chłodzą. Nie lubią ich owady - odstraszają mole, wszy, pchły i inne pasożyty. A przy tym są w pełni naturalne i nie powoduje alergii.

Do wyprodukowania jednego kilograma czystego jedwabiu potrzeba 6 kg kokonów, t.j. około 4 tysięcy gąsienic jedwabników, które zjedzą ok. 170 kg liści morwowych.
Uzyskanie jedwabiu na jeden krawat wymaga zużycia przeciętnie 110 kokonów, na bluzkę około 630, a na japońskie kimono 3000.

Tkaniny jedwabne produkowano w Indiach co najmniej od 6 tys. lat p.n.e.,a na skalę przemysłową w Chinach od 2700 p.n.e., w Japonii i Persji od IV w., od poł. VI w. w Biznacjum, skąd umiejętność ta przeniknęła do Grecji, Italii, Francji, Hiszpanii; od XVII w. była znana także w innych krajach Europy; wyrabiano tkaniny ubraniowe np. adamaszek, atłas, aksamit, taftę, kitajkę oraz inne kosztowne tkaniny dekoracyjne. Jedwabiu używano też do haftów, jako podłoża malarskiego, zwłaszcza w Azji - np. batiki, a nawet do wyrobu książek. Płacono nim podatki, wynagradzano urzędników, był podstawą międzynarodowego handlu.

Import jedwabiu przed czasami nowożytnymi, legendy o mnichach zdobywających jajeczka jedwabników itp. dotyczyły jedwabiu morwowego i jego produkcji, a nie jedwabiu ogólnie.